Vrijwilligster Kun Kha over microfinanciering in Cambodja

Door Redactie Wakibi op 24-1-2012

Lees hier het verhaal van Kun Kho, werkzaam als vrijwilliger voor het Maxima Microfinancieringsproject in Cambodja. Sinds 2007 is Maxima namelijk ook onderdeel van Kiva, het moederbedrijf van Wakibi.

De eerste reactie van mijn familie en vrienden, toen ik hun vertelde over een vrijwilligersproject bij Maxima Microfinanciering in Cambodja, was: Oooh van onze prinses? Nee, zelfde naam en vakgebied maar verder geen relatie.

Deze Maxima is nog niet zo bekend als onze prinses Maxima op het gebied van microfinanciering. Maxima Mikroheranhvatho bestaat pas 12 jaar en wordt gerund door een aantal vrienden die in 2000 met een startkapitaal van 5.000 US dollar het platteland opgingen om kleine leningen te verstrekken aan arme ondernemers. Inmiddels heeft Maxima een succesvolle ontwikkeling meegemaakt met momenteel rond de 2,5 miljoen US dollar aan uitstaande leningen aan 2650 klanten.

Tijdens mijn reis door Azië wilde ik heel graag van dichtbij ervaren hoe microfinanciering in zijn werk gaat. Maxima bood mij deze bijzondere mogelijkheid aan. Als vrijwilliger mocht ik het Risk Management project in gang zetten. Hierbij gaat het om het identificeren van de risico’s die op Maxima van toepassing zijn en hoe om te gaan met die risico’s.

Bij Maxima werken alleen maar Cambodjanen, ik ben de enige buitenlander.. Alle werknemers hebben of een studie achter de rug of zijn nog daarmee bezig. Dat wordt erg gestimuleerd en Maxima biedt haar werknemers een rente-vrije lening aan voor hun studie of vervolgstudies. De meeste spreken Engels maar het is beperkt wat de communicatie af en toe wat lastiger maakt. Het bestuur daarentegen spreekt goed Engels. Maxima heeft reeds ervaring met buitenlandse vrijwilligers want sinds 2007 is Maxima partner van Kiva, de organisatie waarmee Wakibi samenwerkt. Kiva heeft al meerdere Kiva Fellows naar Maxima gestuurd om te controleren, te helpen en hun een unieke ervaring op te laten doen, ik ben de eerste Nederlander.

Om een goed beeld te krijgen wat er precies gebeurt in de organisatie heb ik een dag meegelopen met een credit officer. Zijn dag begint op kantoor. Hij bespreekt twee potentiële klanten, die hij de vorige dag heeft geïnterviewd, met een commissie. De leningaanvragen zijn goedgekeurd dus hij moet een aantal documenten voorbereiden. Ik ben achterop zijn scooter gesprongen, op weg naar drie dorpjes in Kandal provincie ongeveer 30-45 minuten van Phnom Penh.

Wij bezoeken een vrouw die een lening heeft aangevraagd om de studie van haar zoon, een scooter en een naaimachine te bekostigen. Zij en haar man moeten de documenten van vingerafdrukken voorzien. Vervolgens moet zij een handtekening krijgen van het dorpshoofd en daarnaast ook nog één van het communie-hoofd (verantwoordelijk voor meerdere dorpjes).Even later belt ze op dat het gelukt is en komen wij weer langs om de documenten in ontvangst te nemen en haar USD 1.200 in cash te geven.Bankbiljetten worden geteld, serienummers genoteerd en bonnen uitgeschreven.

Ook een drukke bezigheid voor hem is het innen van de maandelijkse betalingen. De eerste is gelijk raak. De vorige twee keren was de vrouw niet in staat te betalen. Dit keer ook niet. Noteren en op kantoor even kortsluiten wat te doen. Hij moet een afspraak maken met het dorpshoofd, communie-hoofd en de klant voor een bespreking. De overige terugbetalingen verlopen soepel en de redenen voor de leningen variëren van een boer die kippen wilde kopen tot een vrouw die een soort van kar kocht om eten te vervoeren en te verkopen tot een echtpaar die de studie van hun kind wilde betalen.

Er heerst een familiaire sfeer bij Maxima. Voor de lunch worden verschillende soorten gerechten op de markt gehaald (sommige collega’s nemen wat van thuis mee) en het eten wordt gedeeld met iedereen die op kantoor luncht. Vrijwel dagelijks rond een uur of 5 klapt iemand de pingpongtafel uit en wordt er fanatiek getafeltennist. Aan het einde van de maand, op salaris dag, is iedereen goed gestemd. Elke werknemer ontvangt zijn salaris contant en dan is het tijd om een borreltje te drinken, wat te eten en misschien ook nog karaoke...

Ik hoop dat Maxima door blijft groeien en nog meer mensen zal helpen met het realiseren van hun ondernemingsdoelstellingen en het verbeteren van hun leefomstandigheden.  

Tekst: Kun Kho