Arnold en Hansjelle over Wakibi

Door Redactie Wakibi op 10-2-2016

Over Wakibi

Een interview met Arnold en Hansjelle, vrijwilligers voor het redactieteam van Wakibi. Arnold: "Eén van de belangrijkste redenen voor mij om vrijwilligerswerk voor juist Wakibi te doen was dat het een stichting is die niet uitgaat van het geven van donaties (waar mensen wellicht afhankelijk van zouden kunnen worden), maar van het helpen van mensen die actief proberen op eigen benen te staan". Hansjelle: "Wakibi is een uitgesproken slanke organisatie, “Lean & mean”. Het geld dat leners verstrekken gaat rechtstreeks naar de Field Partner organisaties in de ontwikkelingslanden, en vervolgens naar de ondernemers".

Een interview met Arnold en Hansjelle, vrijwilligers voor het redactieteam van Wakibi


Arnold en Hansjelle zijn vrijwilligers voor het redactieteam van Wakibi, vertalen en schrijven beide artikelen en leveren zo een waardevolle bijdrage aan de organisatie Wakibi.


Arnold: "Eén van de belangrijkste redenen voor mij om vrijwilligerswerk voor juist Wakibi te doen was dat het een stichting is die niet uitgaat van het geven van donaties (waar mensen wellicht afhankelijk van zouden kunnen worden), maar van het helpen van mensen die actief proberen op eigen benen te staan".


Wie is Arnold?
Hallo, ik ben Arnold Vermeeren, ik ben 56 jaar, getrouwd met Marion en vader van Jeroen van 23 en Maaike van 17 jaar oud. We wonen in Capelle aan den IJssel bij Rotterdam. Dagelijks reis ik naar mijn werk op de TU Delft bij de afdeling Industrieel Ontwerpen waar ik me vooral bezighoud met onderzoek en onderwijs op het gebied van ‘beleving rond producten’, vooral gericht op ontwerpen voor musea. In de weekenden wandelen Marion en ik graag door het mooie Hollandse landschap. Momenteel lopen we in etappes van zo’n 15km het Pelgrimspad van Amsterdam naar Maastricht. Naast passies als zenzientekenen (een vorm van tekenen als meditatie) en taichi, houd ik me bezig met het schrijven en lezen van (van oorsprong Japanse) dichtvormen zoals haiku en tanka, die tegenwoordig over de hele wereld beoefend worden; ik ben redacteur van Vuursteen, het enige Nederlands-Vlaamse tijdschrift op dat gebied, dat ongeveer 600 abonnees heeft.


Hansjelle: "Wakibi is een uitgesproken slanke organisatie, “Lean & mean”. Het geld dat leners verstrekken gaat rechtstreeks naar de Field Partner organisaties in de ontwikkelingslanden, en vervolgens naar de ondernemers".


Wie is Hansjelle?
Dag, ik ben Hansjelle en geniet van mijn pensioen. Ik tel de zegening vrijgesteld te zijn van verplichtingen. Na een studie Nederlands werd ik copywriter, en gaf ik twee maal leiding aan reclamebureaus. Ik vond marketingstrategie echter nòg interessanter en werd ZZP-er. Met een portefeuille met boeiende klanten. Ik ben daarnaast geïnteresseerd in filosofie en spiritualiteit en heb op deze terreinen diverse opleidingen gevolgd. En er talrijke boeken over gelezen. Ik heb een boek vertaald van een Tibetaanse boeddhist en van een Amerikaanse monnik-ecoloog. Ik woon in Leusden, na terugkeer uit Spanje, waar ik een kleine tuinderij had.

Waarom zijn jullie vrijwilligerswerk gaan doen?
Arnold: Ik ben ooit met vrijwilligerswerk begonnen om niet alleen met mijzelf en mijn gezin bezig te zijn, maar simpelweg omdat ik ook andere mensen wilde helpen. Om het in te kunnen passen in mijn dagelijkse bezigheden zocht ik daarbij naar iets waarbij ik mijn tijd grotendeels zelf kon indelen.

Hansjelle: Ik ben 24/7 doordrongen van hoe goed wij Nederlanders het hebben, in vergelijking met de rest van de wereld. Ik durf de stelling aan dat ik leef in de meest comfortabele, meest veilige periode in de geschiedenis: na de tweede wereldoorlog. En bovendien leef ik in een land dat tot de gerieflijkste landen ter wereld behoort. Deze zegeningen, die voor veel Nederlanders -ten onrechte- vanzelfsprekend zijn, waren en zijn niet weggelegd voor het overgrote deel van de mensheid in deze zelfde periode. Politiek kan ik niets bijdragen aan het opheffen van deze ongelijkheid. Maatschappelijk een beetje. Ik kan de vaardigheden die ik in mijn CV heb opgedaan inzetten voor het (‘n bescheiden beetje) verbeteren van de leefomstandigheden in ontwikkelingslanden.

En waarom juist vrijwilligerswerk voor Wakibi?
Arnold: Eén van de belangrijkste redenen voor mij om vrijwilligerswerk voor juist Wakibi te doen was dat het een stichting is die niet uitgaat van het geven van donaties (waar mensen wellicht afhankelijk van zouden kunnen worden), maar van het helpen van mensen die actief proberen op eigen benen te staan. Het sprak me erg aan dat je daarbij zelf bepaalt naar wat voor soort ondernemers het geld gaat, maar ook dat je weet dat alles wat je als lener uitleent ook naar de mensen gaat die het nodig hebben. Wakibi is een kleinschalige organisatie die hoofdzakelijk op vrijwilligers draait. Iets dat in deze tijd niet gemakkelijk is. Daar wil ik graag aan bijdragen, om er zo voor te zorgen dat meer mensen op het idee komen geld te lenen aan de vele mensen in armere gebieden die iets ondernemen om een beter bestaan op te bouwen.

Hansjelle: Ik heb groot respect voor tal van Goede Doelen. Helaas is het vaak onvermijdelijk dat deze organisaties kosten moeten maken voor het functioneren van hun eigen infrastructuur. Wat er daarna overblijft wordt geïnvesteerd in het realiseren van hun doelstellingen. Wakibi is een uitgesproken slanke organisatie. “Lean & mean”. Het geld dat leners verstrekken gaat rechtstreeks naar Field Partner organisaties in de ontwikkelingslanden, en vervolgens naar leners. Ik werk daarom graag voor Wakibi. Een van de bijzondere aspecten van Wakibi is dat je investering in geld en/of tijd niet ergens in de anonimiteit verdwijnt. Je kunt de leners letterlijk in-de-ogen-kijken. Als je gedoneerd hebt kan je nu en dan naar het project van jouw keuze gaan, en zien of en hoe het gevraagde leenbedrag slinkt omdat het einddoel in zicht komt. Er zijn méér leners die geraakt worden door de hulpvraag. Als de lening is volgestort kan je jouw geleende bedrag opnieuw investeren in een ander project. Indien nodig kan je het bedrag terug laten storten op je bankrekening. En ik kan er nog aan toevoegen dat ik het waardeer dat bijna honderd procent van de geleende bedragen trouw wordt terugbetaald. Structureel. Van eigenbelang van donateurs is nergens sprake. Het geld dat je uitleent levert je geen rendement op. Belangrijker is de wetenschap dat ergens in een ver land kleine ondernemers worden geholpen om hun doelstellingen te behalen. Nog een extra motivatie: er is vrijwel geen hiërarchie in mijn samenwerking met Wakibi. En je krijgt er alle ruimte om je talenten te ontplooien. Ik kan het elke aspirant vrijwilliger aanraden om je in te zetten voor Wakibi. 

Wat doe je als lid van het redactieteam?
Arnold: Ik ben sinds vlak na de oprichting bij Wakibi (toen nog Okibi) betrokken. Niet lang daarvóór had ik Kiva ontdekt. Ik had daar een paar leningen uitstaan en was lid geworden van een Nederlands team van leners. In mei 2011 werd ik via dat team benaderd met de vraag of ik belangstelling had om mee te werken aan een stichting in oprichting, die de leningen van Kiva in Nederland nadrukkelijker over het voetlicht wilde gaan brengen.
Ik ben toen in eerste instantie begonnen als vertaler van projecten. Lange tijd richtte ik me daarbij op projecten in Mongolië. Een focus op één land maakte het vertalen gemakkelijker, omdat je de termen die bij de leningen uit dat land horen leert kennen. De leningen daar waren vaak gericht op taxibedrijfjes en op het terugdringen van de enorme luchtvervuiling in de steden, ontstaan door de manier van verwarmen van de huizen, de slechte isolatie ervan en de enorm vervuilende auto’s. Maar wat me ook trof was hoe desolaat het daar buiten de steden moet zijn en hoeveel mensen daar nog in de traditionele tenten (de gers) wonen.
Toen het vertalen van projecten me niet genoeg bevrediging meer gaf heb ik gevraagd of er plaats was in de redactie van Wakibi. Ik werd daar met open armen ontvangen. De afgelopen jaren heb ik voor Wakibi zo nu en dan een artikel geschreven of vertaalde ik een artikel dat ik vond op de Kiva website. Nu de redactie sinds een half jaar een nieuwe impuls heeft gekregen verwacht ik dat het aantal artikelen dat ik zal schrijven of vertalen zal toenemen.

Hansjelle: Toen ik begon te werken voor Wakibi reikte ik een aantal suggesties aan voor de groei van Wakibi en het vergroten van de zichtbaarheid. Inmiddels zijn daar specialisten, intern en extern, voor gevonden die dit krachtiger en professioneler voor hun rekening nemen. Ik begon met het vertalen van projecten. Omdat ik in Indonesië heb gewoond, heb ik vooral affiniteit met projecten in dat land. Ook de Palestijnse gebieden hebben mijn hart. Palestijnen zitten dermate in de verdrukking, dat ze economische en sociale ondersteuning hard nodig hebben. Toch groeide mijn behoefte aan een meer complexe taak dan het vertalen van tekstblokken. Daarom doe ik nu redactiewerk voor Wakibi. Ik krijg daarbij veel vrijheid bij de keuze van de onderwerpen. Vanzelfsprekend wordt die keuze vooraf aan de directeur voorgelegd.. Ik heb voorkeur voor het maken van redactionele onderwerpen waar een serie van kan worden gemaakt. (Bijvoorbeeld vrouwen in ontwikkelingslanden die tegen de stroom oproeien). Een serie van vijf voorbeelden dringt dieper door in het onderwerp, en in de lezer, dan een stand-alone artikel.


Een aantal artikelen van Arnold vind je hier:
Het verhaal van Mohammad: koffie op de Westelijke Jordaanoever
De droom van Lourdes: de wereld laten zien wat een vrouw waard is
Kiezen – één project uit duizenden – hoe doe je dat?

Een aantal artikelen van Hansjelle vind je hier:
Women’s Empowerment & Conflict deel 2 - Myrian’s Droom: haar Kunst delen met de Wereld
Geloven in een koffieboer in Peru
Innovatieve leningen helpen om de kwaliteit van leven te verbeteren, en de samenleving te versterken