Gesloten schooldeuren

Door Redactie Wakibi op 2-8-2016

Impact van microkrediet

Partners en sponsors

Honderdvierentwintig miljoen kinderen zijn niet in staat om hun recht op onderwijs op te eisen. Discriminerende wetten en beleid, en een gebrek aan politieke wil om fundamentele mensenrechten uit te voeren, houden miljoenen kinderen en adolescenten buiten de deuren van scholen.

Discriminerende wetten en beleid, en een gebrek aan politieke wil om fundamentele mensenrechten uit te voeren, houden miljoenen kinderen en adolescenten buiten de deuren van scholen. In plaats daarvan worden kinderen vaak gedwongen om te werken. Werk dat eigenlijk door volwassenen zou moeten worden gedaan.   

Human Rights Watch is een internationale niet-gouvernementele organisatie die zich richt op de aanpak van mensenrechtenschendingen. Het hoofdkwartier bevindt zich in New York. Verder zijn er vestigingen in meerdere (meest westerse) landen. HRW onderzoekt mensenrechtensituaties in landen over de hele wereld, rapporteert daarover, en kaart bevindingen aan bij onder meer media, nationale regeringen en de Verenigde Naties.

    


The Education Deficit: een schokkend rapport    

Hooggeplaatste onderwijsambtenaren, wereldwijde beleidsmakers en financiers hebben elkaar in de periode 13-16 juni 2016 in Noorwegen ontmoet om samen te werken aan maatregelen om wereldwijd de toegang tot kwalitatief onderwijs te verbeteren. Het 89 pagina’s tellende rapport, 'The Education Deficit' herinnert ons eraan dat regeringen van over de hele wereld zich twintig jaar geleden hebben verplicht om de belemmeringen die goed onderwijs in de weg staan op te ruimen.

Het rapport is gebaseerd op onderzoek van Human Rights Watch in meer dan 40 landen en beslaat een periode van bijna twintig jaar. UNESCO heeft gerapporteerd dat 124 miljoen kinderen en adolescenten die recht hebben op onderwijs dat ze echter niet krijgen. “Het is ondenkbaar dat in 2016 miljoenen kinderen en adolescenten, overal op de wereld, de toegang tot onderwijs wordt ontzegd”, zegt Elien Martinez, onderzoekster van kinderrechten bij Human Rights Watch.

“Zwak regeringstoezicht en een gebrek aan een beleid van ‘Zero Discrimination’ verlenen gezagdragers in de onderwijswereld vaak ongecontroleerde macht om te beslissen wie door de schooldeur naar binnen mag en wie de toegang wordt ontzegd”. Op 1 maart 2014 werd de ‘Zero Discrimination Day’ gevierd, die óók betrekking heeft op onderwijs voor iedereen.

Alle 196 lidstaten van de VN zijn juridische verplichtingen aangegaan tegenover de kinderen op hun grondgebied. In het op grote schaal geratificeerde ‘Verdrag inzake de Rechten van het Kind’, plus in enkele regionale en andere internationale zijn verplichtingen vastgelegd die het recht op onderwijs waarborgen.

In september 2015 zijn alle regeringen overeengekomen om samen te werken aan de doelstelling dat in 2030 onderwijs vanzelfsprekend zal zijn en van hoge kwaliteit. Dit als onderdeel van de door de VN onderschreven doelstellingen ‘Sustainable Development Goals’.

Sustainable Development Goals

Voor het eerst in de geschiedenis is daarmee het recht op vervolgonderwijs vastgelegd. De voorafgaande ontwikkelingsdoelstellingen, ‘de Millennium Development Goals’, hebben er naar gestreefd om volledige toegang te realiseren tot -en de totstandkoming te realiseren van- lager onderwijs. Maar die doelstellingen zijn niet gehaald.

Ondanks de verplichtingen die deel uitmaken van internationale verdagen om schoolgeld en de daaraan verbonden kosten voor lager onderwijs af te schaffen, brengen Congo en Zuid-Afrika toch hoge bedragen in rekening die ouders zich niet kunnen veroorloven.

Honoraria en bijkomende kosten in het secundair onderwijs in bijvoorbeeld Congo, Bangladesh, Indonesië en Nepal, maken het miljoenen adolescenten onmogelijk om minimaal negen jaar onderwijs te volgen.
 

“Mijn laatste schooljaar viel samen met het eerste semester van het eerste jaar van de middelbare school. Ik wilde heel graag verder studeren, maar daar had ik echt het geld niet voor” zegt Endah, die tegen haar zin, toen ze 15 was, haar school in Indonesië moest verlaten om te gaan werken als huishoudelijke hulp. “Het schoolgeld was 15.000 rupia ($1,10) per maand. Maar wat ik me echt niet kon permitteren waren de ‘servicekosten’ en het uniform. Dat kostte 500.000 rupia ($ 37,-). En dan moet ik ook nog elk semester andere boeken bijkopen”.

Een 14-jarige huishoudelijke hulp in Indonesië heeft deze tekening gemaakt om te illustreren wat ze elke dag moest doen: “het huis schoon houden, de was doen, kinderen verzorgen en naar school brengen, koken, strijken en nog heel veel méér”.

 
School-gerelateerd geweld treft meer dan 246 miljoen kinderen zegt de VN-organisatie voor kinderen, UNICEF. Lijfstraffen op scholen –een praktijk die neerkomt op foltering en een vernederende behandeling, hebben een negatieve invloed op het vermogen van kinderen om te leren. Onbegrijpelijk: deze praktijken zijn in bepaalde landen wettelijk toegestaan. In landen als Tanzania, Zuid-Afrika, en (jawel) zelfs in veel Amerikaanse staten. Tot de factoren die meisjes scholen vroegtijdig doen verlaten behoren ook seksueel misbruik, geweld door leerkrachten en leeftijdgenoten, het zinloos testen van hun maagdelijkheid, verplichte zwangerschapstesten, en een beleid van het wegsturen van zwangere meisjes. Onhygiënische en ontoereikende omstandigheden in scholen, waartoe ook menstruatie-voorzieningen, privacy en respect voor hun waardigheid behoren, hebben tot gevolg dat adolescente meisjes onregelmatig naar school gaan, of hun school definitief verlaten.

Belkis is 15 en woont tijdelijk met haar 1-jarige zoontje in het huis van haar moeder. Daar ging ze naartoe nadat haar man haar had verlaten. Ze werd uitgehuwelijkt toen ze 13 was. Ze is bang dat het huis waar ze nu woont tegen het eind van het jaar zal worden weggespoeld door de erosie die de rivier kan gaan aanrichten. 

Kinderhuwelijken dragen bij aan -of zijn de oorzaak van- gebrek aan scholing in landen als Bangladesh, Nepal, Tanzania, en Zimbabwe. Miljoenen gehandicapte kinderen in China en Zuid-Afrika wordt de toegang tot onderwijs onthouden.

Waarom mogen deze kinderen niet naar school? 

Kinderen die in India behoren tot verschillende etnische of religieuze groepen, of die een bepaalde taal spreken, ondergaan wijdverbreide discriminatie door overheidsambtenaren als ze proberen toegang te krijgen tot scholen.  Eenmaal toegelaten tot school in landen als Rusland worden veel van deze kinderen in gescheiden klassen weggestopt, waar ze een lage kwaliteit onderwijs genieten. Veel gehandicapte kinderen haken af van school, vanwege een gebrek aan opgeleide leraren, gebrek aan steun en omdat ze geweigerd worden bij voortgezet onderwijs.

In Servië worden kinderen met een handicap onevenredig in inrichtingen gedumpt, vaak met uitsluitend toegang tot een lage kwaliteit onderwijs. Als er al onderwijs is voor deze groep . . . Een groeiend aantal kinderen leeft in een humanitaire crisis in gebieden waar al een jarenlange economische crisis bestaat. Kinderen zijn niet in de gelegenheid om recht op onderwijs te eisen. Hetzij dat hen de toegang wordt ontzegd, of omdat die scholen niet veilig zijn. Aanvallen op scholen, of overname van de gebouwen voor militaire doeleinden, hebben miljoenen kinderen ervan weerhouden om naar school te gaan in landen als Afghanistan, Nigeria, en Palestina. 

Een verwoeste Jabalya meisjesschool in Gaza. Minstens 10 voltreffers op en rondom de school kostte 20 mensen het leven. In de school hadden 3.200 mensen een schuilplaats gevonden.

Ook in Oekraïne en Jemen werden schoolgebouwen door militairen verwoest. Landen met een hoog- en midden-inkomen werpen ook onderwijsbarrières op met discriminerende praktijken jegens minderheden , vluchtelingen, migranten en LGBT kinderen. (Vertaler: LGBT is een Engelse afkorting die staat voor Lesbian, Gay, Bisexual, en Transgender).

Mislukkingen om Het Recht Op Onderwijs te beschermen en waar te maken hebben een plek gevonden in Global Development Agenda’s die u hier kunt downloaden.

Download het volledige Engelstalige rapport (100 pagina’s)
Download de makkelijk leesbare Engelstalige versie (15 pagina’s)
Download de toegankelijke Engelstalige versie (100 pagina’s)
Download het volledige Franstalige rapport (110 pagina’s)

Alle overheden zouden er voor moeten zorgen dat lager onderwijs zowel verplicht is als kosteloos. Overheden moeten discriminerend beleid en regelgeving volledig verbieden. En scholen dwingen om alle kinderen en adolescenten toe te laten. Ze moeten ervoor zorgen dat scholen tegemoetkomen aan de behoeften van alle meisjes, alle kinderen met een handicap, alle kinderen uit minderheidsgroepen en alle LGBT kinderen.

Overheden moeten lijfstraffen bij wet afschaffen en strengere maatregelen nemen om ervoor te zorgen dat scholieren gevrijwaard zijn van geweld, misbruik en intimidaties op school. 

Donoren – inclusief multilaterale financiële instituten als de Wereldbank en de ‘Global Partnership for Education’- en ook internationale agentschappen die landen bijstaan om hun onderwijsprogramma’s te ontwikkelen, moeten mensenrechten handhaven, en geen concessies doen aan misbruiken die kinderen en adolescenten de toegang tot scholen ontzeggen.

De VN secretaris-generaal en de UNESCO moeten er voor zorgen dat de 'kampioen-landen' die de toon aangeven voor wat betreft initiatieven op het gebied van onderwijs, óók voldoen aan hun eigen verplichtingen inzake mensenrechten, en geen compromissen sluiten als het gaat om misstanden in hun eigen onderwijssystemen. 
 

“Er zou geen enkele toegeeflijkheid mogen bestaan voor het niet ter beschikking stellen van onderwijs voor alle kinderen en adolescenten van de hele wereld” zei Martínez. “Kinderen kunnen niet nog eens 15 jaar wachten op hun regeringen, of zelfs nog maar één schooljaar missen, omdat ze NU al honderd procent recht hebben om zich met behulp van onderwijs op hun toekomst voor te bereiden”. 

Als de wereldwijde onderwijsdoelstellingen worden behaald, zullen dit soort beelden voorgoed tot het verleden behoren.
 

Meer interessante links over dit onderwerp:
Child Rights and the Environment – The Need For Action
How Lebanon’s Residency Policy Keeps Syrian Children Out of School

Lees ook meer in een eerder verschenen artikel over onderwijs in ontwikkelingslanden: Het belang van goed onderwijs

Wilt u ook via Wakibi investeren in het onderwijs en de toekomst van kinderen en jongeren? Via Wakibi is het mogelijk om bijvoorbeeld ouders en/of leerlingen te steunen bij de financiering van onderwijs, door middel van een microkrediet. Via deze link komt u op de Wakibi projectenpagina voor leningen omtrent onderwijs. Helpt u ook mee?

  Met een lening lossen we niet alle problemen op.
Maar er wordt wèl een stap gezet.

Over Wakibi
Wakibi is een platform waar leners en Nederlandse uitleners op eenvoudige wijze bij elkaar worden gebracht. Als onderdeel van een keten is elke schakel van belang. Centrale rol in de keten is het Amerikaanse Kiva. Wakibi betrekt haar leningen van Kiva en stemt deze af op Nederlandse doelgroepen.

Strijd tegen armoede - Wakibi is in veel landen actief met het verstrekken van microkredieten aan kleine ondernemers. De ondernemers waarmee u kennis maakt op het platform, spelen een actieve rol in hun gemeenschap. Als hun leendoel is bereikt, zullen ze beter in staat zijn om met hun bedrijfjes meer geld te verdienen. Ze hebben een voorbeeldfunctie in de locale samenleving, en zullen mogelijk anderen inspireren om hun voorbeeld te volgen: het nemen van initiatieven om door middel van ondernemerschap hun leefsituatie te verbeteren.


Redactie Wakibi 2016 - Hansjelle Dijkstra
pers@wakibi.nl

Hoofdbron artikel: www.hrw.org/news/2016/06/09/school-doors-closed-millions